kkrrrinngg!! loceng pun berbunyi. tanda sekolah dah start. saya budak baru kat sekolah tu. so saya tak tahu apa-apa. jadi saya pergi ke pejabat guru.
setelah selesai daftar kelas semua,
guru pun mengiring saya ke kelas.
saya jalan sambil memerhatikan keadaan sekeliling, saya kagum dengan suasana sekolah tersebut,
sungguh tenang dan aman.
sampai je kelas baru saya tu, cikgu suruh saya memperkenalkan diri, then saya terus duduk di tempat saya.
saya sangat malu, jadi saya diam. tak berani tegur sape-sape pun.
time rehat, saya bawak RM3 je,
sebab saya ingat harga makanan sme mcm kantin skolah biase.
so saya tinggalkan purse dlm dorm. bila sampai je kat kantin tu,
ya Allah, mahalnya harga makanan. ==' milo ais saje dah RM2.80
mcm ne saye nak makan ni? saye lapar sangat. :'(
then tiba-tiba awak datang, awak bagi RM10 kat saya.
awak cakap : '' amik lah, saye belanja. :)''
then awak terus blah dengan kawan2 awak.
saya pun apa lagi, mencekik ahh!! hahaa. pastu saya terus lupa kat awak. hee.
habis je rehat. saya balik kelas.
saya nampak kat atas meja saya ade sampul warna pink and bunga ros warna pink.
tanpa berfikir pnjang, saya amik bunga and sampul tu, saya buang terus dlm tong sampah.
mangkuk mana yang tiba2 bagi saya benda warna PINK ni?! saya benci pink oke?!!
then saya pergi library, baca buku. tiba-tiba awak datang. awak tegur saya.
awak : hai, ada org kat seblah?
saya : tak, duduk lah. *senyum malu*
awak : *duduk and senyum kt saya*
saya : ni nape ni dok blah org ni? tak malu ke? *berlagak garang, tpi sadisnye tak jadi*
awak : saya nak tnye, kenape awak buang smpul and rose tadi? mahal tau saye beli.
saya : ...... aku tak suka warna pink. *terus bgun and balik kelas*
mase tengah blaja, awak tuka tmpt dgn budak seblah saya.
awak, apa masalah awak ni? gila ke?
then awak cakap '' Nama saya Muhamad Ilham Zariq, selamat berkenalan. "
saya pun senyum je and cakap " Amanda Nurshafeena. selamat berkenalan jugak."
then sejak hari tu, kite mule jadi rapat. awak selalu tunggu saye kat depan sekolah. selalu tolong saye angkat buku, teman saye jumpe cikgu, and teman saye makan.
kadang-kadang awak belanja. saye happy sangat mase tu awak.
kita merepek same-same, gelak same-same,
and penah sekali awak menangis kat saye,
saye panik, saye tak buad pape pun awak. :(
then awak gelak, awak tahu yang saye nak pindah skola. awak nak ngusik saye je.
jahat awak ni tau! >.< awak cakap, sampai bebila pun kita jadi bestfriend oke?
saya pun cakap lah oke. ^^ dan diakhiri dengan pinky swear. :)
sampai tempoh saye perlu pindah skolah, saya menangis, saya sayangkan kawan2 saya. saya akan rindukan kawan-kawan saya. saya akan rindukan awak. :'(
orang pertama and terakhir yang buat saya senyum kat sekolah tu. saya rasa mcm sekejap sangat.
tapi takpe, saya tahu awak ada rumah kat area Manjung, awak boleh lawat saya bila-bila masa kan
and saya pun dah kenal umi and ayah awak. diorang baik sgt. saya sayang mereka.
dan awak, best friend saya. saya sayangkan awak tahu? masa ari sabtu tu, awak datang rumah saya.
awak cakap umi ajak pegi umah. then saya ikut je.
sampai je rumah awak, umi terus suruh saya pegi bilik awak, then kita sembang.
awak, saya dah ada boyfriend. saya happy sesangat! ^^
nama dia junaidi. dia baik tau awak.
awak pun tumpang gembira kan kan
hahaha, tak kesah lah.
awak tetap best friend saya kan
tapi tak boleh lebih, nanti jun tau, mati saya. hek.
then awak cakap : takpe, ilham tumbuk dia kang! apelah awak nii. memain pulak. hahahah.
kat rumah awak saya gelak je keje. and umi ayah awak pun suka tengok saya gelak dengan awak.
best kan
satu hari, saya gadoh dengan jun. and saya demam time tu. :(
umi awak jemput saya dari rumah.
time tu awak tengah buat kerja, bila awak denga saya tarik nafas mcm budak nangis,
awak terus abaikan keje awak tu.
awak datang kat saya. awak sentuh dahi saya, awak cepat-cepat selimutkan saya.
uhuk, kenapa awak baik sangat ni?
saya ceritakan pasal pergaduhan saya dengan jun.
saya nak nangis, tapi tak jadi,
sebab awak penah cakap : JANGAN KITA NANGIS SEBAB LAKI.
so saya tabahkan diri. saya tak nangis. awak pun usap kepala saya. ^^
seronok tau wakk.
malam tu, saya tidur rumah awak.
ada bilik tetamu kan , saya tidur sana
lagi pun umi awak tidur dengan saya.
so selamat lah kan
besoknya saya bangun awal tau awak! saya nak masak pancake khas untuk awak.
sedang saya syok masak dengan kak ani (pembantu rumah) kan
tiba-tiba saya dengar bunyi org jatuh simen. saya risau. betul betul panik mase tu.
saye terus naik atas and tengok ape berlaku.
ya Allah!! awakk!! :'(
kenape ni? mcm ne awak boleh terjatuh ni? bangun lah awak. bangun lahh! saya menangis tak henti2 tau awak.
ayah hantar awak pegi hospital.
saya tunggu situ awak, saya tanak tinggalkan kawan baik saya. lepas dokter scan sume tu.
dkter cakap, yang awak ade kanser otak.
peringkat tiga, iaitu peringkat paling tinggi and membawa maut. terduduk saya kat situ tau awak.
kenapa awak rahsiakan sume ni dari saya? apa dosa saya awak?
banyak persoalan dalam otak saya time tu. tapi saya pentingkan awak utk sedar je.
itu yang penting. so saya duduk tepi awak.
doakan supaya awak cepat sedar. sambil genggam erat tangan awak.
saya tak tahu kenapa saya sedih sangat time tu awak. :'(
last-last, mate awak terbukak jugak.
awak tau tak saya gembira sangat?! saya hanya mampu tersenyum. awak menangis, awak mintak maaf sebab tak bagitau saya awal-awal. takpe awak. saye yakin awak pasti sembuh kan
dan mase tu jugak saye bisik kat diri sendiri.
'' Ilham pasti sembuh ". :)
then, hari demi hari, awak makin sembuh.
saya gembira sangat akhirnya awak balik jugak ke rumah. awak jangan risau.
saya ade kat sini teman awak tau.
awak, makin ari saye makin renggang dengan jun.
last-last kami break. awak, saya tak nangis awak.
saya tabah. dan saya dah ade amzar kat sisi saya awak. :') saya sayang dia awak.
awak pun tumpang gembira. hahaa. saya bahagia lagi sekali.
and skali lagi kita gelak sama-sama lagi kan
awak, kenapa nangis ni? :( jangan lah nangis. saya kan
then saya peluk awak, saya biarkan awak nangis kat bahu saya.
awak nangis lah puas-puas. awak peluk saya, awak cakap, "you'll never be replaced".
apa ni awak? kenapa saya gementar semacam ni? then awak pun senyum, cakap takde papee dengan suare yang nakal. ish awak ni! teruk tau! =='
eh awak!! dah nak puasa lah!
yeayy!! ^^ suka suka! :D
tapi, awak tak nampak sihat. kenapa ni awak? :(
awak makin tak sehat. awak kene masuk hospital. uhukk. awak. jangan lah mcm ni.
sembuh lahh. saya merayu ni. saya ingat lagi satu hari saya sanggup ikut umi awak pegi hospital semata-mata nak jaga awak. awak, jangan lah tinggalkan saya tau. :(
time saya nak balik, berat sangat hati saya nak tinggalkan awak. muka awak pucat sangat.
and awak bergantung kat mesin oksigen untuk terus bernafas.
uhuk, awak, saya sedih.
bangunlahh. :(
awak, saya dah tak ada selera makan. saya dah jadi pendiam.
kawan-kawan saya semua kutuk belakang saya, tak tak buat ape pun awak. kat sekolah saya diam je.
saya tak tahu nak ngadu kat sape lagi awak. awak takde skrg ni, takde sape teman saye,
takde sape usap air mata saye, takde sape ceriakan saye,
uhuk, saya perlukan kawan baik sayaa!! :'( baliklah lah awak, saya berdoa tiap kali lepas solat,
awak akan keluar dari hospital tu, and balik ke rumah.
so saya boleh pegi umah awak and kita boleh lepak same-same lagi.
aminn. arap-arap mcm tu lah kan
tiba-tiba saya dapat kol dari umi bagi tahu awak dah ada kat manjung.
saya happy sangat!! ^^ tapi awak bukan kat rumah. awak kat hospital manjung.
itu pun dah memadai awak. awak dah dekat.
boleh saya lawat awak hari-hari. ^^ yeayy! saya bagitau semua pasal awak kat amzar.
dia mcm takda reaksi. tapi saya tak kesah. saya gembira sangat awak dah balik. yeyyy!!
time lawat awak tu,
awak tk nampak oke.
awak makin teruk. awak, bertahanlah lah ea.
saya perlukan awak tau? ^^
hahah. saya ingat lagi. awak cakap awak nak tengok saya pakai baju raya kan
saya akan realisasikan impian awak tu. awak cume kene bertahan je ea?
then awak tak cakap pape. awak cume senyum je. maknenye setuju lah tu kan
oke lah awak, besoknya saya ade tusyen. saya kena balik. bye awak. <3
time elok-elok tengah tusyen, saya dapat kol.
saya tak tahu dari sape. so saya mintak excuse dari cikgu untuk pegi bilik air.
saya angkat kol.
'' hello? "
" hello, ni amanda nurshafeena ke? "
" yee saye, boleh saye tau ni sape? "
" ni dokter Rasyid, saye perlu bagi tahu awak sesuatu, tapi harap awak bersabar ye? "
hati saya mula tak tenang. tapi saya cuba
" okey, apa yang dokter nak bagi tahu? "
" kawan awak Zariq, dah meninggal, dia nak saya bagitahu awak dulu sebelum parents dia "
" ......................... meee... meninggaaall? " air mata saya mula mengalir awak. :'(
" bawak bersabar amanda, sedekahkan lah al-fatihah untuk arwah, kami dah cuba
" emm.. iskk..iskk... terima kasih dokter ." :'( *tutup fon*
ya Allah, awak, awak tahu tak perasaan saya time tu?
saya menangis, menangis sepuas-puasnya awak. saya menangis tak henti-henti awak.
saya balik ke kelas, saya menangis. :'( semua kawan-kawan saya tanya.
saya menangis lebih kuat. last-last saya lari keluar.
and saya suruh umi jemput saya pegi hospital. sampai hospital saya terus lari mcm org gila nak tengok awak.
saya nampak dkter tutup kepala awak dengan kain putih. awak, please lah bangun.
katakan lah ini sume cuma satu gurauan awak je. :'(
saya dekati awak, bukak kain yg tutup muka awak tu.
alahai, tenangnya awak tidur. :') awak tersenyum. saya rasa sebak sangat tengok awak time tuu.
awak, awak dah pergi selama-lamanya. sape nak jaga saya lepas ni?
sape nak teman saya lepas ni? sape nak bagi nasihat kat saya lepas ni?
terlalu banyak kenangan kita bersama.
mcm ne saya nak hidup tanpa kawan baik saya? :'( Tanggal 4 September 2010.
awak tinggalkan saya buat selamanya. awak, saya redha, saya relakan awak pergi.
semoga mimpi indah di alam sana
1 minggu lepas kehilangan awak. saya dapat satu bungkusan. dari umi lahh. :)
saya bukak, dalam tu terselit semua gambar kita. and satu surat surat
rupanya awak yang tukarkan password blog lama saya.
kenapa awak tak bagitau semua ni kat saya awal-awal?
sekarang semua sudah terlambat kan
"kita tetap bestfriend sampai bila-bila kan
itu ayat awak, yang akan selalu saya ingat sampai bila-bila. sambil pejam mata, saya sedekahkan al-fatihah buat awak. yee ilham, kita best friend sampai bila-bila. :')
terima kasih awak......
No comments:
Post a Comment